Met een dosis gezonde spanning en een blaasontsteking treedde ik mijn examen tegemoet.
Ik had mezelf voorgenomen niet te zeggen dat ik het spannend vond. Of om mijn blaasontsteking te benoemen. Ik had er een handje van mezelf in te dekken op dit soort spannende momenten. Het was alleen maar een excuus. Iets wat ik later de schuld kon geven als ik het niet zou halen. Nee, niet dit keer. 'Cut the bullshit'. Het werkt alleen maar in de hand dat ik het daadwerkelijk niet ga halen, omdat ik daar dan eigenlijk al vanuit ga. Het zogeheten selffulfilling prophecy. Ik wilde met een positieve houding en vertrouwen het examen ingaan.
Ter voorbereiding besloot ik mezelf toe te spreken. Op de beat van de muziek zei ik tegen mezelf: 'You got this. Ik ben krachtig. Ik ben zelfverzekerd. Ik kan dit. Ik ben kalm. Ik ga dit examen halen'. Dit herhaalde ik het hele nummer al dansend de woonkamer door. Ik voelde dat dit zo zou gaan lopen. Ik voelde me sterk en kalm. Wat er ook zou gebeuren; ik zou negatieve gedachten over mezelf en mijn kunnen niet de kans geven om mijn ‘vibe’ te beïnvloeden. Ik kan dit en ga het doen. Mijn pure ik wist dit. Niet mijn geconditioneerde; ik ben niet goed genoeg ik.
En zodoende haalde ik mijn diploma. Met een optimistische houding, affirmaties, een gezonde dosis zelfvertrouwen en het gevoel van ‘weten’. Dankjewel, lieve pure ik! Wees je eigen cheerleader❤️
Commentaires